“ข้าวต้องปลูก เพราะอีก 20 ปี ประชากรอาจจะ 80 ล้านคน ข้าวจะไม่พอ เราจะต้องซื้อข้าวจากต่างประเทศ เรื่องอะไร ประชากรคนไทยไม่ยอม คนไทยต้องมีข้าว แม้ข้าวที่ปลูกในเมืองไทยจะสู้ข้าวที่ปลูกในต่างประเทศไม่ได้ เราต้องปลูก”

พระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร

เมื่อครั้งเสด็จพระราชดำเนินทอดพระเนตรโครงการโคกภูแล จ.นราธิวาส พ.ศ. 2536

จะเห็นว่าพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร ทรงสนพระราชหฤทัยในเรื่องข้าวเป็นอย่างมาก เนื่องจากข้าวเป็นอาหารหลักของชาวไทยและเป็นสินค้าส่งออกที่สำคัญ และอาชีพทำนาก็ยังคงเป็นอาชีพหลักของชาวไทยอีกเป็นจำนวนมาก พระองค์จึงทรงค้นหาวิธีที่จะนำเทคโนโลยีสมัยใหม่มาใช้ในการ

ทำนา เพื่อเพิ่มผลผลิตและคุณภาพของข้าวให้สูงขึ้น

โดยโปรดเกล้าฯ ให้จัดทำแปลงข้าวทดลองขึ้นภายในสวนจิตรลดามาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2504 และเมื่อได้ทดลองเพาะปลูกจนได้พันธุ์ข้าวที่ดีแล้วก็จะพระราชทานให้เกษตรกรนำไปปลูกเพื่อขยายพันธุ์ต่อไป รวมทั้งใช้เป็นพันธุ์ข้าวพระราชทานในพระราชพิธีพืชมงคลจรดพระนังคัลแรกนาขวัญ

ซึ่งพันธุ์ข้าวต่าง ๆ ที่จะพระราชทานนั้น ก็ได้รับการปรับปรุงและพัฒนาสายพันธุ์จนมีคุณภาพดี เหมาะสำหรับที่ชาวนาจะนำไปขยายพันธุ์เพื่อเพิ่มผลผลิตและคุณภาพให้ให้สูงขึ้น
  “ข้าวพันธุ์ปทุมธานี 1”

เป็นข้าวหอมนุ่ม คุณภาพเมล็ดคล้ายพันธุ์ขาวดอกมะลิ 105 ให้ผลผลิตสูง

  “ข้าวสังข์หยดพัทลุง”

เป็นข้าวพันธุ์พื้นเมืองดั้งเดิมที่ปลูกใน จ.พัทลุง โดยปลูกได้ปีละ 1 ครั้ง นิยมกินแบบข้าวกล้อม ข้าวซ้อมมือ ซึ่งจะให้ประโยชน์มากกว่าข้าวกล้องและข้าวซ้อมมือทั่วไป

“ข้าวขาวดอกมะลิ 105”

เป็นข้าวที่มีคุณภาพการหุงต้มดี สุกแล้วหอม นุ่ม เหนียว

  “ข้าว กข 41”

เป็นข้าวเจ้าที่ให้ผลผลิตสูง คุณภาพการสีดีได้ข้าวเต็มเมล็ด

“ข้าว กข 6”

เป็นข้าวเหนียวที่ได้รับการ ปรับปรุงพันธุ์โดยการใช้รัง สีชักนำให้เกิดการกลายพันธุ์หุงสุกแล้วมีกลิ่นหอม

  “ข้าวดอกพะยอม”

เป็นข้าวไร่ ข้าวเจ้าพันธุ์พื้นเมืองภาค เหนือที่สามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมต่างๆ ได้ดี ปลูกแซมกับต้นยางพาราได้

  “ข้าวลืมผัว”

เป็นข้าวเหนียวที่โดดเด่นด้านรสชาติ มีกลิ่นหอม หากสีเป็นข้าวกล้อง เมื่อหุงสุกแล้วจะเคี้ยวกรุบ หนึบ ภายในนุ่มเหนียวอุดมไปด้วยสารอาหาร