10144 จำนวนผู้เข้าชม
อ้อยเป็นพืชชนิดหนึ่งที่มีความสำคัญเป็นอย่างมากเมื่อพิจารณาในแง่ของผลผลิต เพราะอ้อยสามารถใช้ปัจจัยสำหรับการเจริญเติบโต เช่น แสงแดด น้ำ อากาศ และธาตุอาหารได้อย่างมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้อ้อยยังเป็นพืชที่ปลูกง่าย และเมื่อปลูกครั้งหนึ่งแล้ว สามารถเก็บเกี่ยวได้หลายครั้ง และยังเป็นพืชเศรษฐกิจหลักที่สำคัญของประเทศตามยุทธศาสตร์สินค้าเป็นพืชเศรษฐกิจ 4 สินค้า (ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ มันสำปะหลัง ปาล์มน้ำมัน และอ้อย) และเป็นวัตถุดิบหลักที่ใช้ในการผลิตน้ำตาลทราย และพลังงานทดแทน ที่มีความสำคัญต่อระบบเศรษฐกิจของไทยเป็นอย่างมาก
วันนี้ ไอ ซี พี ลัดดา นำโรคพืชที่สำคัญและมีผลกระทบต่อผลผลิตเป็นอย่างมาก มาฝากกันครับ จะได้รู้ทันแก้ไขกัน
โรคใบขาว (White leaf disease)
เป็นโรคหลักสำหรับอ้อยในประเทศไทย โดยเฉพาะกับพื้นที่ปลูกอ้อย ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หรือพื้นที่ปลูกอ้อยในเขตดินทราย มีเพลี้ยจั๊กจั่นเป็นแมลงพาหะ โรคนี้จะติดไปกับท่อนพันธุ์ ซึ่งบางครั้งไม่แสดงอาการจนกว่าลำที่มีเชื้อจะงอกขึ้นมาและแสดงอาการของโรคใบขาว ปัจจุบันยังไม่มียารักษาโรคนี้
แนวทางป้องกันที่มิตรชาวไร่ จะทำได้คือ ใช้ท่อนพันธุ์ที่สะอาด ปราศจากโรคมาปลูก บำรุงรักษาอ้อยให้มีความแข็ งแรง บำรุงดินให้มีความสมบูรณ์ มีการพักดินและปลูกพืชบำรุง ดินเพื่อการตัดวงจรโรค เนื่องจากอ้อยพันธุ์ขอนแก่น 3 มีพื้นที่ปลูกมาก และปลูกเป็นระยะเวลานาน จึงมีการสะสมเชื้อโรคในลำอ้อยมากขึ้นเรื่อย ๆ นั่นเอง
โรคแส้ดำ (Smut disease)
เชื้อของโรคนี้อาศัยอยู่ในท ุกส่วนของพืช ติดอยู่กับตอเก่าในแปลง ท่อนพันธุ์ที่เป็นโรคจะปล่อยผงสปอร์ปลิวติดไปกับลมและฝน นอกจากนั้น เชื้อราจะอาศัยอยู่ในดิน ซึ่งทนอยู่ในเขตแห้งแล้งได้นานอ้อยที่ติดโรคจะมีส่วนยอดผิดปกติเป็นก้านแข็งยาวคล้ายแส้สีดำตออ้อยที่เป็นโรครุนแรงจะแตกหน่อมาก และแคระแกรนคล้ายตอตะไคร้ทุกยอดจะสร้างแส้ดำแล้วแห้งตายทั้งกอสาเหตุที่เกิดโรคนี้กับอ้อย พันธุ์ขอนแก่น 3 มากขึ้น เนื่องจากพื้นที่ปลูกอ้อยพันธุ์นี้มีมาก ทำให้ในบางปีที่สภาพแวดล้อมเหมาะสมหรือมีความชื้นสูงในพื้นที่ ปลูกอ้อย รวมถึงขาดการบำรุงรักษาอ้อยก็จะทำให้เกิดโรคแส้ดำระบาดได้
แนวทางป้องกันคือ ต้องขุดกออ้อยที่เป็นโรคออก เพื่อทำลายทิ้งให้สิ้นซาก แล้วพักดินปลูกถั่วเพื่อตัดวงจรของโรค
โรคเน่าคออ้อย (Bacteriosis)
เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย ลักษณะของอ้อยที่ถูกเชื้อเข้าทำลายจะมีใบเหลือง ยอดแห้ง ภายในลำอ้อยเน่าฉ่ำน้ำจากยอดลงมาด้านล่างของลำ มีกลิ่นเหม็นเปรี้ยว เนื้ออ้อยบริเวณยอดเน่าเละ เห็นท่อน้ำท่ออาหารเป็นเส้นยอดอ้อยหักพับลำอ้อยเปราะปล้องอ้อยหลุดจากกันได้ง่าย
โรคนี้พบมากขึ้นในพันธุ์ขอน แก่น 3 ในพื้นที่ที่มีความชื้นสูง เช่น พื้นที่ติดภูเขา แนะนำให้ขุดอ้อยที่เป็นโรคไปทำลาย ลดการใช้ปุ๋ยไนโตรเจน และพักดินเพื่อทำลายเชื้อสาเหตุของโรค
โรคใบจุดวงแหวน
อ้อยที่เป็นโรคเริ่มแรกเป็นจุดสีเขียวชุ่ม น้ำ แล้วเปลี่ยนเป็นสีเขียวเข้ม ขอบสีน้ำตาล หรือจุดสีน้ำตาลเล็ก ๆ ตรงกลางมีสีขาว ลักษณะคล้ายรูปไข่ ต่อมาแผลเปลี่ยนเป็นสีน้ำตา ลแดง และมีสีเหลืองล้อมรอบ (halo) เมื่อแผลขยายใหญ่ขึ้น ภายในแผลก็จะแห้ง สีคล้ายฟางข้าว และขอบแผลเป็นสีน้ำตาลถึงน้ำตาลเข้ม เมื่อเกิดแผลจำนวนมากติดต่อ กัน ใบจะไหม้เป็นบริเวณกว้าง แต่ยังมีขอบล้อมรอบแต่ละแผล อยู่เช่นเดิม พบโรคนี้ในพันธุ์ขอนแก่น 3 ในพื้นที่ที่มีความชื้นสูง พื้นที่ภูเขา แนวทางแก้ไขคือการพักดินปลูกพืชตระกูลถั่วเพื่อตัดวงจร โรคอีกเช่นกัน