การปฏิบัติเพื่อช่วยลดการเกิดโรค

• ไม่บังคับให้ออกผลนอกฤดูบ่อยเกินไป

• การใช้ต้นตอหรือเสริมรากด้วยพันธุ์ทุเรียนที่มีความต้านทานโรครากเน่าโคนเน่า 

• ไม่ปลูกพืชที่อาจเป็นพืชอาศัยของเชื้อราสาเหตุโรครากเน่าโคนเน่าในสวนทุเรียน เช่น พริกไทย หรือ โกโก้ เป็นต้น

• ปรับปรุงคุณสมบัติดินด้านต่างๆ ให้มีความเหมาะสม เช่น 

  • ความอุดมสมบูรณ์ ได้แก่ การเพิ่มปริมาณอินทรียวัตถุ โดยการใส่ปุ๋ยอินทรีย์ เช่น ปุ๋ยคอก หรือปุ๋ยหมัก เป็นต้น  การใส่ปุ๋ยเคมีให้เหมาะสมกับระยะการเจริญเติบโต

  • คุณสมบัติทางเคมี เช่น ปรับสภาพดินให้มีค่าความเป็นกรด-ด่าง ที่เหมาะสมโดยมีค่าประมาณ 6.5 ถ้ากรณีดินที่เป็นกรดจัด ให้แก้ไขโดยการใส่ปูนขาว หรือโดโลไมท์ เป็นต้น 

  • คุณสมบัติทางกายภาพ เช่น การระบายน้ำ เป็นต้น

  • เชื้อ Phytophthora palmivora เป็นเชื้อที่อยู่ในดิน  ดังนั้นสิ่งที่สำคัญในการเก็บเกี่ยวผลทุเรียนไม่ควรวางผลให้สัมผัสกับดิน โดยปูพื้นดินที่จะวางผลด้วยวัสดุหรือกระสอบที่สะอาดหรือวางบนรถเข็น เพื่อลดโอกาสที่ผลจะสัมผัสกับดินซึ่งมีเชื้อสาเหตุโรค การขนย้ายควรระมัดระวังไม่ให้เกิดบาดแผลที่ผล

  • ควรระมัดระวังระบบรากของทุเรียน ไม่ให้เกิดบาดแผลหรือความกระทบกระเทือน โดยระบบรากฝอยที่ใช้ในการหาอาหารของทุเรียนจะอยู่บริเวณชั้นผิวดิน  งดการเหยียบย่ำโคนต้นช่วงที่ดินชื้นแฉะ หลีกเลี่ยงการใช้สารป้องกันกำจัดวัชพืชใกล้โคนต้น

  • ลดปริมาณของเชื้อ Phytophthora palmivora ที่อยู่ในดินโดยหว่านเชื้อราไตรโคเดอร์มา บริเวณทรงพุ่มรอบทรงพุ่มเป็นประจำ

  • ควรทำความสะอาดเครื่องมือตัดแต่งทุกครั้งเมื่อทำการตัดแต่งทุเรียนแต่ละต้น ก่อนนำไปใช้กับต้นใหม่

  • การมีโปรแกรมพ่นสารป้องกันกำจัดโรคเป็นระยะ โดยสารที่แนะนำ เช่น เช่น metalaxyl (4), fosetyl aluminum (P7), bordeaux mixture, copper oxychloride (คอปเปอร์-ไฮ), dimethomorph (40), pyraclostrobin (11), myclobutanil (3) + kresoxim methyl (11) เป็นต้น  โดยควรพ่นสลับกลุ่มสารออกฤทธิ์