แย่แล้ว!! ข้าวเกิด “โรคกาบใบแห้ง” - ICPLADDA

แย่แล้ว!! ข้าวเกิด “โรคกาบใบแห้ง”

6017 จำนวนผู้เข้าชม

ข้าวเกิด “โรคกาบใบแห้ง”
     โรคกาบใบแห้ง (sheath blight disease) เป็นโรคที่สำคัญโรคหนึ่งในข้าว  โรคนี้จะระบาดในเขตปลูกข้าวที่มีระบบชลประทานที่สามารถปลูกข้าวได้ตลอดทั้งปี  ทำให้ผลผลิตข้าวลดลง 20-40 เปอร์เซ็นต์ โรคนี้มีแนวโน้มที่จะทำความเสียหายให้กับข้าวมากขึ้น  เนื่องจากยังไม่มีพันธุ์ต้านทานโรค และเชื้อมีความสามารถในการอยู่รอดในตอซัง วัชพืช และในดินข้ามฤดูการปลูกได้ดี  ซึ่งปัจจุบันสภาพอากาศที่มีอุณหภูมิและความชื้นสูง จะทำให้โรคนี้มีแนวโน้มการระบาดได้รุนแรง  ดังนั้นชาวนาจึงควรเอาใจใส่และหมั่นตรวจสอบแปลงนาเป็นประจำเพื่อป้องกันความเสียหายที่จะเกิดขึ้น
สาเหตุโรคกาบใบแห้ง เกิดจากเชื้อรา  Rhizoctonia solani (Thanatephorus cucumeris (Frank) Donk)
อาการของโรคกาบใบแห้ง
ลักษณะอาการของโรค
     โรคนี้จะพบได้ในตั้งแต่ระยะแตกกอจนถึงระยะใกล้เก็บเกี่ยว  โดยส่วนขยายพันธุ์ของเชื้อโรคจะลอยไปตามน้ำ เข้าทำลายต้นข้าวบริเวณกาบใบ  อาการเริ่มต้นจะเกิดเป็นแผลช้ำ รูปทรงรี สีเขียวปนเทากว้าง 1-4 มิลลิเมตร ยาว 2-10 มิลลิเมตร ต่อมาแผลจะเปลี่ยนเป็นสีขาวปนเทาหรือสีฟางข้าว ขอบมีสีน้ำตาลเข้ม ลุกลามขยายขนาดใหญ่ขึ้น โดยอาการโรคสามารถลุกลามจากกาบใบไปใบข้าวได้  ถ้าเป็นพันธุ์อ่อนแอแผลสามารถลุกลามได้ถึงใบธงและกาบหุ้มรวงข้าว  ทำให้ ใบและกาบใบแห้งตาย นอกจากนี้ยังทำให้เมล็ดข้าวลีบเสียหาย
สเคอโรเทียม
การแพร่ระบาด
     เชื้อราสามารถสร้างส่วนขยายพันธุ์ที่เรียกว่า สเคอโรเทียม (sclerotium) ลักษณะเป็นเม็ดเล็กๆ ตกค้างอยู่บนตอซัง วัชพืช และในดินได้นาน  หมุนเวียนทำลายข้าวได้ตลอดฤดูการทำนา  โดยมีน้ำเป็นตัวการสำคัญในการแพร่ระบาด เมื่อเชื้อโรคเข้าทำลายจะทำให้ข้าวเกิดโรคเป็นหย่อมๆ  นอกจากนี้สภาพอากาศที่มีอุณหภูมิและความชื้นสูง การใช้ปุ๋ยไนโตรเจนในอัตราสูง และการหว่านข้าวแน่นเกินไป จะเป็นปัจจัยที่ช่วยให้โรคนี้ระบาดมากยิ่งขึ้น
อาการของโรคกาบใบแห้ง
การป้องกันและกำจัด
– การไถพลิกหน้าดิน จะช่วยทำลายส่วนขยายพันธุ์ของเชื้อราสาเหตุโรค
– การกำจัดวัชพืชตามคันนาและแหล่งน้ำ เพื่อลดแหล่งสะสมและพักตัวของเชื้อราสาเหตุโรค
– ไม่ควรใส่ปุ๋ยที่มีธาตุไนโตรเจนในอัตรามากเกินความจำเป็น
– ไม่ควรใช้เมล็ดพันธุ์มากเกินในการปลูกข้าวแบบนาหว่าน  
– การใช้จุลินทรีย์ปฏิปักษ์ฉีดพ่น เช่น เชื้อราไตรโคเดอร์มา หรือ เชื้อแบคทีเรียบาซิลลัส เป็นต้น
– การใช้สารป้องกันกำจัดเชื้อรา เช่น วาลิดามัยซิน โพรพิโคนาโซล เพนไซคูรอน หรือ อีดิเฟนฟอส เป็นต้น
เอกสารอ้างอิง
– จิระเดช แจ่มสว่าง, วรรณวิไล อินทนู และ สริตา ภาคพิเศษ. 2548. การใช้เชื้อรา Trichoderma harzianum และ Bacillus sp. เพื่อเพิ่มผลผลิตข้าวและลดโรคกาบใบแห้งและโรคเมล็ดด่างของข้าว. หน้า 31. ใน บทคัดย่อ: การประชุม วิชาการอารักขาพืชแห่งชาติ ครั้งที่ 7.
– พากเพียร อรัญนารถ, อรุณี สุรินทร์, วันชัย โรจนหัสดิน และสมคิด ดิสถาพร. 2526. การประเมินความเสียหายของผลผลิตข้าวที่ลดลงเนื่องจากโรคกาบใบแห้ง. ใน รายงานผลงานวิจัยประจำปี 2526 กองโรคพืชและจุลชีววิทยา กรมวิชาการเกษตร.
– http://www.brrd.in.th/rkb/
– http://www.nstda.or.th/tlo/inside.php?option=view_technology&id=22

เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ คุณสามารถศึกษารายละเอียดได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว และสามารถจัดการความเป็นส่วนตัวเองได้ของคุณได้เองโดยคลิกที่ ตั้งค่า

ตั้งค่าความเป็นส่วนตัว

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

ยอมรับทั้งหมด
จัดการความเป็นส่วนตัว
  • เปิดใช้งานตลอด

บันทึกการตั้งค่า